Zgodnie z nauczaniem zawartym w Synodzie Archidiecezji Poznańskiej Kościół przyjmuje środki przekazu (w tym prasę katolicką) jako „dar Boży” (por. Papieska Rada ds. Środków Społecznego Przekazu, Instrukcja Communio et Progressio, 2) i narzędzie realizacji planów Bożych sprzyjające zbliżaniu i jednoczeniu ludzkości w duchu miłości, sprawiedliwości i pokoju. Dostrzega w nich również narzędzie pracy apostolskiej, by głosić, że w „Jezusie Chrystusie, Synu Bożym, który stał się człowiekiem, umarł i zmartwychwstał, ofiarowane jest każdemu człowiekowi zbawienie, jako dar łaski i miłosierdzia Bożego” (EN 27). Dlatego winniśmy wykorzystywać najnowsze technologie do jeszcze szerszego głoszenia Słowa Bożego. Gdybyśmy tego zaniechali, byłoby to marnowanie ich potencjału oraz wielkim zaniedbaniem Ewangelizacyjnym, co zostało zauważone już podczas II Soboru Watykańskiego. Obecność Ewangelii w mediach jest odczytywana przez Kościół jako znak czasu i jedno z ważniejszych zadań (Papieska Rada ds. Środków Społecznego Przekazu, Instrukcja Aetatis novae, 17).
Jan Paweł II zachęcał wiernych, by poszukiwali nowych metod i sposobów działania, aby głos Kościoła nie stał się marginesowy i nie zamilkł: „Jezus Chrystus musi być głoszony całemu światu i dlatego Kościół musi wejść na rozległe forum środków przekazu z ufnością i odwagą” (Jan Paweł II, Dobra Nowina w świecie mediów. Spotkanie z uczestnikami zgromadzenia plenarnego Papieskiej Rady ds. Środków Społecznego Przekazu, 1 marca 2002 roku). Wskazane jest, aby to właśnie wierni mieli swój głos w dyskusjach, które toczą się w mediach, ale także mieli możliwość tworzenia własnych form oddziaływania publicznego, np. różnych autorskich publikacjach, prasy katolickiej w parafiach (również własne gazetki parafialne) oraz innych.
Podstawowym celem działania mediów winno być dobro osoby ludzkiej, obiektywne i rzetelne przekazywanie informacji, wolne od manipulacji i przeinaczania prawdy, by odbiorca rozumiał przemiany zachodzące w dzisiejszym świecie i mógł podejmować wybory z nimi
związane. Tym bardziej jest to bardzo ważnie w kwestii prasy katolickiej. Powinna ona być zawsze źródłem wiarygodnym, ponieważ reprezentuje ona cały Kościół. Nierzetelne i nieobiektywne informacje czy artykuły mogłyby się przyczynić do utracenia autorytetu przez Kościół.

Teoretyczne podstawy czytelnictwa.

We współczesnym społeczeństwie środki społecznego przekazu są nieodzownym środkiem komunikacji wzajemnej. Mass media udostępniają wiadomości z całego świata, stwarzają możliwość kontaktu między ludźmi, sprzyjają zjednoczeniu, służą szerzeniu oświaty i kultury. Komunikacja społeczna może uczynić świat lepszym. Aby to zrobić należy się wystrzegać wspomnianych wcześniej manipulacji i przeinaczania prawdy, ponieważ środki społecznego przekazu niosą ze sobą także realne niebezpieczeństwa, jakie wynikają z niewłaściwego ich używania. Dlatego ważnym zadaniem stojącym przed Archidiecezją Poznańską jest popieranie właściwego kierunku rozwoju mass mediów. Może się to dokonywać poprzez dialog osób odpowiedzialnych za katolicką naukę społeczną i dziennikarzy oraz działania, których celem jest lepsze zrozumienie przez osoby pracujące w mediach chrześcijańskiej wizji środków przekazu i ukazywanie zagrożeń stojących przed dziennikarzami.

Podsumowując wykorzystane dokumenty najważniejszym wnioskiem jest to, aby środki przekazu były rzeczywistym źródłem duchowego rozwoju i ubogacenia ich odbiorców. Prasa katolicka i inne media są wielkim dobrem w sprawie głoszenia Słowa Bożego, lecz tylko wtedy, kiedy wszystkie artykuły były pisane piórem Ducha świętego, a nie człowieka niedoskonałego i (co najgorsze) kierującego się innymi pobudkami niż głoszenie Dobrej Nowiny.